Tego „słonia” dostrzegliśmy podczas drogi powrotnej z wyspy Berlengas do Peniche w Portugalii. Mimo że podróżowaliśmy motorówką w zawrotnym tempie (prawie lecąc nad falami Atlantyku) kapitan łodzi zwolnił przy tej formacji skalnej i pozwolił Nico uchwycić Słonia Berlengas o zachodzie słońca.
Wyspy Berlengas znajdują się w odległości około 10 kilometrów od Peniche w rejonie Oeste w Portugalii. Mimo jednak, że cały archipelag to 3 wyspy i łącznie około 985 hektarów, to zwiedzanie jest możliwe tylko na Grande Berlenga. Długość Grande Berlenga to 1,5 kilometra a szerokość to 0,8 kilometra. Ze względu na tak małą powierzchnię dozwolona ilość turystów na wyspie to 350 osób dziennie. Dwie pozostałe wysepki Estelas i Farilhões-Forcados są dostępne tylko dla naukowców badających florę i ptaki archipelagu Berlengas.
W czerwcu 2011 roku Rada Koordynacyjna Programu UNESCO „Człowiek i Biosfera” włączyła archipelag Berlengas do Światowej Sieci Rezerwatów Biosfery. Nie moglibyśmy się kłócić z tą decyzją. Natura na Berlengas zapiera dech, ale też przypomina o tym jak ludzie są zdani na siły natury w tym miejscu. Tego dnia o zachodzie słońca ocean w okolicach Słonia Berlengas był spokojny. Fakt, faktem jednak, że żadna z wysp nie jest na stałe zamieszkana. Dzisiaj na Grande Berlengas czasami jedynymi osobami są operatorzy latarni morskiej, którzy pracują w tygodniowych zmianach. Już w XVI wieku mnisi zamieszkujący fort Berlengas opuścili wyspę. I nie tylko piraci byli tego powodem. Surowe warunki pogodowe i odległość od lądu prawie uniemożliwiała im życie na wyspie.
