Hoe stel je je voor dat het zal zijn als je een reis naar Athene plant?
Nico en ik stelden ons de Akropolis voor, het Parthenon zelf, marmeren beelden uit de oudheid en vele andere die we ons herinnerden van foto’s die we op school vaak in geschiedenisboeken zagen.
Athene verraste ons echter op zoveel vlakken. Het bleek een zeer charmante, levendige stad te zijn, waar je gemakkelijk kunt opgaan in de Griekse cultuur en het gevoel hebt dat je voortdurend schakelt tussen een moderne Europese stad en een oude beschaving.
Onvoorbereid op Griekse winter
Toen we op26 januari in Athene aankwamen, werden we verrast door het weer. Op de een of andere manier hadden we het idee dat we lichte jassen konden dragen en de warmte van het mediterrane klimaat konden voelen. Het was inderdaad bijna elke dag zonnig, maar de temperaturen daalden tot zelfs -1C.
Het kwam naar buiten dat de winter van 2017 een van de koudste in 10 jaar was. Tot dit jaar hebben de inwoners al jaren geen sneeuw meer gezien. Overdag was het aangenaam genoeg om een frisse maar zonnige uitstraling te hebben. Het enige probleem waren de avonden toen het erg koud werd. Maar omdat het een goede tijd was om Griekse tavernes (de naam voor typisch Griekse restaurants) te bezoeken, klaagden we niet te veel.
De kleur van Athene
Het eerste wat ons verraste was de kleur van Athene! Op het eerste gezicht leek alles wit, met slechts een paar groene vlekken onder een helderblauwe hemel. Maar als je beter keek, zag je dat sommige daken duidelijke kleuren hadden – rood of grijs, maar sommige gebouwen waren ook nogal beige.
Maar optisch leek alles zo duidelijk wit, iets wat we meestal verbinden met Griekse architectuur. Slechts een paar van de steden die we zagen kunnen zo’n opvallende kleurenportefeuille hebben – zoals bijvoorbeeld de rode daken van Praag. Die eerste beelden maakten Nico nog enthousiaster over het maken van foto’s in Athene.
De wijk Plaka voor liefhebbers van geschiedenis en eten
In Athene verbleven we in Plaka, een wijk die niet alleen bekend staat om de oude ruïnes, maar ook om de vele restaurants met heerlijk eten. We werden erover geïnformeerd door onze taxichauffeur, als het eerste wat je hier moet doen. Maar eerst en vooral – kijk eens wat er buiten je raam staat (en probeer niet te lang met je mond open te staren, anders lachen de mensen je uit). Als je even stopt en omhoog kijkt, word je misschien wel getroffen door het fantastische uitzicht op de Akropolis, die majestueus boven de stad uittorent. Van welke kant je het ook bekijkt, het is er gewoon, een eeuwenoude stenen stad.
Toen we door Plaka begonnen te dwalen, ontdekten we dat de Akropolis niet het enige historische relikwie in de buurt is. Door gewoon rond te wandelen ontdekten we de Boog van Hadrianus, de Tempel van Zeus, de Toren van de Winden, de Romeinse Agora, de Stoa van Attalos, de Kerk van Kapnikarea, de Monastiraki en nog veel meer. De wijk Plaka leek voor ons bijna een labyrint. Dit gebied werd al in de oudheid ontwikkeld op de noordelijke helling van de Akropolis rond de Agora. Tegenwoordig is het een mengeling van gebouwen uit verschillende eeuwen, waarbij de neoklassieke bouwstijl het meest overheersend is.
Vanaf de eerste dag realiseerden we ons dat we niet alleen in het centrum van alle bezienswaardigheden zaten, maar ook midden in het leven van Athene. Hier kan een metro passeren tussen de oude ruïnes van de Agora, hetzelfde metrostation kan een historische bezienswaardigheid zijn en mensen kunnen het behandelen als iets alledaags, haastig langs historische bezienswaardigheden, waarschijnlijk op de terugweg van hun werk.
De wijk Plaka was een uitstekende keuze om de Griekse keuken te verkennen. De gezellige huiselijke restaurantjes waren overal in die hele smalle straatjes. En natuurlijk hoorde je overal traditionele Griekse muziek, waar je ook was in de stad.
Dus eigenlijk begonnen we ons avontuur in Griekenland met eten naar hartenlust. En na een paar Meze (typische kleine Griekse gerechten) werden we verliefd op deze keuken. Aan het einde van onze reis volgden we zelfs een kookcursus voor typische gerechten uit deze regio, zodat die smaken ons ook in Berlijn zouden bijblijven (we kunnen de kookcursus met Filou in Diavlos Taverne van harte aanbevelen). Daria vond de vegetarische meze, een soort Griekse salade, of de courgetteballetjes het lekkerst, terwijl Nico het meest genoot van de vleesgerechten en de souvlaki (het lokale streetfood, dat je zeker moet proberen, vooral in pitabroodjes).
Voor ons allebei was het een soort sensuele trip. Uiteindelijk ontdekten we niet alleen de zon opnieuw, maar ook de bezienswaardigheden en de smaak van Griekenland, die heel anders is dan wat we gewend zijn van Griekse restaurants in Duitsland.
