Nie ma innego miejsca, w którym zmysłowe barokowe kształty przeplatałyby się z logiką neoklasycystycznych zasad. Ten namiętny taniec w Wiedniu trwa od wieków, a dziś możesz zobaczyć go w całej okazałości.
Piękno miesza się z logiką, wiara spotyka się z wyzwoleniem, a wszystko to dzieje się w zaciszu codziennego, spokojnego życia w centrum miasta. Chciałbym Ci powiedzieć, że Wiedeń jest miastem kontrastów, ale tak nie jest. Przeciwnicy po prostu nakładają się na siebie – protesty przeciwko równości płci odbywają się jedną ulicę od parady gejów, a dla mieszkańców wydaje się to przyziemne.
Podróż do Wiednia
Wycieczkę do Wiednia zaplanowaliśmy raczej spontanicznie. W planach Nico jest sfotografowanie wszystkich stolic Unii Europejskiej, a po odwiedzeniu południowych miast – Aten, Madrytu, Nikozji – w tym roku postanowiliśmy zobaczyć sąsiednie kraje i wybraliśmy Wiedeń. Daria marzyła o powrocie tam, odkąd skończyła szesnaście lat (widziała to miejsce krótko na wycieczce szkolnej), a Nico miał trzy lata, kiedy był tam ostatni raz (nic nie pamięta).
Wynajęliśmy małe mieszkanie na Airbnb niedaleko centrum miasta, w czwartej dzielnicy zwanej “Wieden” – Darii spodobało się, że to również polska nazwa Wiednia. Dzięki tej lokalizacji mogliśmy dotrzeć do prawie każdego miejsca w ciągu piętnastu minut spacerem. Obszar ten wydawał się być zamieszkany głównie przez Austriaków. Zaskakujące dla nas obojga było to, że 600 tysięcy mieszkańców ma mieszkania współfinansowane przez państwo (miasto ma 1,6 miliona mieszkańców). To prawie jedna trzecia społeczeństwa – czapki z głów dla władz miasta! Zatrzymaliśmy się więc w przytulnym jednopokojowym mieszkaniu z drewnianymi ścianami i próbowaliśmy wyobrazić sobie, że jesteśmy takimi mieszkańcami.
Aby poznać to miejsce, pierwszego dnia po prostu spacerowaliśmy po ulicach Wiednia, próbując uchwycić życie miasta na zdjęciach, poczuć je, żyć nim przez chwilę, zanim pobiegliśmy uchwycić idealny budynek w idealnym świetle. Pierwsze wrażenie: to miasto dobrobytu. To także miejsce, w którym możesz się zrelaksować. Większość sklepów jest zamykana o szóstej i zapomnij o niedzielnych zakupach lub otwartej ulubionej restauracji – to czas odpoczynku dla wszystkich. W Wiedniu rozsądek spotyka się z przyjemnością – istnieje między nimi równowaga. Pracujesz, a potem cieszysz się życiem w przestronnych parkach, kawiarniach, placach publicznych, gdzie siedzisz i pijesz zimne białe wino z przyjaciółmi. A gospodarka ma się dobrze.
Trochę o pochodzeniu Wiednia
Nasza przyjaciółka wspomniała kiedyś, że Wiedeń przypomina jej czasy antyczne, ale w pewnym sensie te czasy dzieją się tam teraz. Nie ma tu ruin, ale nadal możesz poczuć starożytny Rzym w tym nowoczesnym mieście. Po prostu coś w tym jest…
Wiedeń był obozem Imperium Rzymskiego na początku jego istnienia. W 11. Był to ważny ośrodek handlowy. Ostatecznie, za panowania dynastii Habsburgów, stało się największym europejskim miastem i stolicą Cesarstwa Austriackiego, a później Austro-Węgier.
W XVI i XVII wieku Wiedeń bardzo ucierpiał z powodu ataków Turków osmańskich. Jednak miasto przetrwało i stało się silniejsze w fortyfikacjach niż kiedykolwiek wcześniej. Podczas drugiego oblężenia armia turecka została pokonana przez polskiego króla – Jana Sobieskiego, co spowodowało utratę władzy w Europie przez Imperium Osmańskie.
Czasami zniszczenie daje szansę na stworzenie czegoś nowego. Po wojnie z Turkami wiele budynków zostało zrekonstruowanych w dominującym w XVII wieku stylu barokowym. Nadało to miastu własny charakter, naznaczony pełnymi kształtami i bogatą kolorystyką. Z tych czasów pochodzą pałace Belvedere i Schoenbrunn z ich dużymi ogrodami zaprojektowanymi do spacerów, gdzie każdy szczegół ma znaczenie – czy to kwiaty, ścieżki, ogolone drzewa czy fontanny.
Spędziliśmy kilka wieczorów w tych ogrodach. Po prostu spacerując, pijąc wino Gruner Veltliner (typowy szczep dla Austrii), obserwując słońce zachodzące za barokowymi zespołami i tętniące życiem miasto w tle. I nie byliśmy tam jedyni – ludzie rozkładali swoje koce, siadali na trawie i rozmawiali, śmiali się, bawili. Ci, którzy byli mniej leniwi, biegali, ćwiczyli lub po prostu wędrowali do części pałaców położonych na wzgórzach.
Styl wiedeński
W XVII i XVIII wieku w literaturze, muzyce, teatrze, operze, malarstwie, rzeźbie i architekturze dominowały dwa style sztuki – wspomniany wcześniej barok i neoklasycyzm. Można powiedzieć, że te dwa style były przeciwieństwami, jednak w Wiedniu współistnieją w harmonii. Możesz wejść do barokowego kościoła św. Piotra, wpatrywać się w złote figury biblijnych bohaterów, których postawy są tak pełne ekspresji i emocji cierpienia lub oświecenia. Będziesz przytłoczony kolorami i pyzatymi aniołkami, tak typowymi dla baroku. A te wrażenia dobrobytu i ezoteryki zostaną pogłębione przez koncert organowy Bacha, jeśli odwiedzisz ten kościół w odpowiednim czasie.
Następnie wychodzisz na zewnątrz, a słońce usuwa wrażenie śmiertelności i przytłaczającego istnienia Boga (bez względu na to, czy jesteś wierzący, czy nie) i nagle znajdujesz się przy pałacu Hofburg, którego niektóre części są zaprojektowane z prostotą, harmonią i równowagą neoklasycyzmu. Kilka kroków dalej znajdziesz się na “Helden Platz” – “placu bohaterów”. Idąc dalej, zobaczysz pomnik Marii Teresy, cesarzowej Wiednia (“Dama Król”) ze złotych czasów, patronki naukowców i artystów. Po obu stronach tego masywnego posągu znajdują się dwa symetryczne budynki, które wyglądają niemal identycznie – muzeum sztuki i muzeum historii naturalnej. Dusza przeciwna do umysłu, ta sama, w równowadze, tylko w różnych miejscach.
Możesz znaleźć te powiązania między duszą a umysłem wszędzie w tym mieście. Nie tylko barok i neoklasycyzm, które teoretycznie stały przeciwko sobie, współistnieją tam w równowadze. W tym mieście jest dużo logiki. Wiedeń był jednym z pierwszych miast, w których oczyszczanie miasta rozwinęło się w XVIII wieku jako odpowiedź na kwestie higieniczne. Poza tym w dzisiejszych czasach woda z kranu jest pyszna, ponieważ dociera do Ciebie kanałami z gór położonych 100 kilometrów od stolicy Austrii, które zostały zbudowane sto lat temu.
Ale w Wiedniu jest też dużo duszy i ekspresji, która pochodzi z XX wieku. W tym czasie Wiedeń był miejscem, w którym narodziła się secesja. Ręka do góry, kto nie zna muzyki Wagnera lub pięknych obrazów Gustava Klimta, w których realizm miesza się z egipskimi symbolami i egzotycznymi złotymi ornamentami.
Niestety, tydzień nie wystarczył nam na dalsze odkrywanie miasta. Próbując nadrobić zaległości w historii i sztuce z poprzednich stuleci, nie mieliśmy okazji zagłębić się w sztukę współczesną i życie miasta. Warto odwiedzić to miejsce i przekonać się, że główną atrakcją nie jest sznycel w rozmiarze pizzy (jak na początku myślał Nico). Warto odwiedzić to miejsce, aby doświadczyć spokojnego połączenia europejskiego dziedzictwa kulturowego.
