Przez wiele dekad po ustanowieniu Florence Duomo w XIII wieku, katedra we Florencji została otwarta, a geniuszowi Filippo Brunelleschi’emu zajęło zrozumienie, jak dokładnie zbudować kopułę, pierwszą tego typu w XV wieku. W dzisiejszych czasach dominuje ona nad panoramą miasta i sprawia, że można podziwiać jak ta budowla przetrwała przez wieki.
Bazylika Katedralna di San Lorenzo di Firenze
Katedra we Florencji lub oficjalne określenie “Cattedrale di Santa Maria del Fiore” jest główną atrakcją Florencji. Katedra, wraz z Baptysterium i stojącym w pobliżu Campanile Giotto, jest wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Budowa katedry została zatwierdzona przez radę miejską w 1294 roku, kiedy to poprzednia Bazylika Katedralna di San Lorenzo di Firenze nie zajmowała rosnącej populacji Florencji. Projekt został stworzony przez tego samego architekta Palazzo Vecchio i Bazylikę Santa Croce – Arnolfo di Cambio. Przewidywał on ośmiokątną kopułę – marzenie to spełniło się dopiero w 1418 roku, kiedy to Filippo Brunelleschi wygrał konkurs architektoniczny na projekt i podjął się realizacji projektu jej budowy.
Dziś w większości znanych miast jesteśmy przyzwyczajeni do oglądania kopuł katedry, ale już w XV wieku było czymś prawie niewyobrażalnym zbudowanie takiej konstrukcji bez narażania na niebezpieczeństwo ludzi, którzy będą się pod nią modlić. Taka wielkość wydawała się prawie niemożliwa do zbudowania, ale geniuszowi Brunelleschi udało się zbudować największą kopułę, jaką kiedykolwiek widział świat, a w tamtych czasach – konstrukcję wykonano z podwójną pokrywą, wspartą na solidnych filarach, dzięki czemu kopuła stoi solidnie do dziś.
