Een reis naar Dublin belooft cultuur, schilderachtige schoonheid en – natuurlijk – Ierse pubs. Een van de meest iconische bezienswaardigheden is dan ook de Temple Bar. Door mijn lens, op een serene zondagochtend, was ik getuige van deze beroemde locatie op een manier die maar weinigen ooit zullen meemaken.
Het palet van de dageraad
Wakker geworden in de sfeer van de straten van Dublin, liep ik langs het stadhuis naar de wijk Temple Bar. Toen ik de Temple Bar naderde, speelde de ochtend zijn symfonie van kleuren. Links van me leek de lucht geschilderd met een penseel dat in de gouden zonneschijn was gedompeld, de horizon verlichtte en een delicate gloed op de omgeving wierp. Rechts was het diepblauwe canvas nog onaangetast door de dageraad, een herinnering aan de nacht die net voorbij was.
Centraal in dit dramatische panorama stond het trotse gebouw van de Temple Bar. De iconische rode gevel van het café op de begane grond straalde en straalde warmte en welkom uit, zelfs op dit vroege uur. Daarboven zag de rode bakstenen constructie van de twee hogere verdiepingen er statig en vastberaden uit. Intrigerend genoeg brandden de lichten van de pub nog steeds, misschien een knipoog naar de feestelijkheden van de avond of een uitnodiging voor de dag die zou komen.
Een moment in de tijd
Het was een schouwspel dat maar weinigen hebben gezien. De gewoonlijk drukke Temple Bar wijk was in een staat van rust. Er was geen mens te bekennen en de bar leek een korte pauze in te lassen, om zich te verzamelen voor een nieuwe dag vol jubels en melodieën.
Deze foto zou slechts een droom zijn geweest zonder de toevallige ontmoetingen en beslissingen van de vorige dag. Of het nu de toevallige ontmoeting was met Anthony, een plaatselijke fotograaf, bij de Ha’penny Bridge de vorige avond – hij vertelde me dat zondagochtenden goed zijn omdat de pubs dan vroeger sluiten dan in Duitsland en de dronkaards al naar huis zijn. Of dat het de niet aflatende mars was van mijn 31.000 stappen in de eerste 24 uur in Dublin. De elementen hadden samengespannen om me precies op dit moment van ontzag te brengen.
In de voetsporen van de geschiedenis
Maar terwijl de Temple Bar tegenwoordig synoniem is aan vrolijkheid en feestvreugde, reiken de wortels diep in de geschiedenis van Dublin. De middeleeuwse oorsprong van de wijk en de daaropvolgende herontwikkeling in de 17e eeuw hebben de straten en gebouwen gevormd en een rijk tapijt geweven dat zowel voelbaar als vereerd is. De naam van de bar zou zelfs een knipoog kunnen zijn naar het legendarische Temple Bar district in Londen, dat in de middeleeuwen diende als de belangrijkste tolpoort naar de stad.
Toen de eerste regendruppels begonnen te vallen, enkele minuten nadat ik de foto had gemaakt, ben ik gaan schuilen om na te denken over mijn eerste 24 uur in Dublin. Vanaf het moment dat ik voet zette in de stad, had het zich voor mij ontrafeld, laag voor laag. En in het hart daarvan stond de Temple Bar als een bewijs van de geest en veerkracht.
