Χάρη στην “Ολυμπιακή προώθηση” των Γερμανικών Σιδηροδρόμων, μπόρεσα να επισκεφθώ πολλές γερμανικές πόλεις τον Φεβρουάριο. Κάθε φορά που οι Γερμανοί Ολυμπιονίκες κέρδιζαν ένα χρυσό μετάλλιο, την επόμενη μέρα είχα δωρεάν διαδρομή με τρένο πρώτης θέσης στη Γερμανία. Τώρα, τον Φεβρουάριο ο καιρός δεν είναι φυσικά πάντα ο καλύτερος, οπότε έριχνα πάντα μια ματιά στην πρόγνωση του καιρού το προηγούμενο βράδυ. Όταν η Γερμανία κέρδισε το πρώτο μετάλλιο, ο μετεωρολογικός χάρτης δεν φαινόταν τόσο καλός. Αλλά πάνω από τη Δρέσδη, τα σύννεφα θα έπρεπε να διαλύονται πού και πού, οπότε η απόφαση ελήφθη.
Έφτασα στη Δρέσδη αρκετά νωρίς, γύρω στο μεσημέρι, αλλά ο καιρός ήταν απογοητευτικός. Τα πάντα ήταν γκρίζα στο γκρίζο και η πόλη ως εκ τούτου δεν ήταν πολύ φωτογενής. Αλλά καλά, απλά επισκεφτείτε την Frauenkirche, αφήστε την ώρα να περάσει και περιμένετε την μπλε ώρα. Όταν τελικά ήρθε η ώρα για την μπλε ώρα, έπρεπε να τρέξω για να απαθανατίσω όλα τα αξιοθέατα. Μου τράβηξαν αρκετά αστεία βλέμματα καθώς έτρεχα με το τρίποδό μου μέσα στην πόλη, αλλά ποιος νοιάζεται.
Οι φωτογραφίες και τα θέματα άξιζαν τον κόπο. Στην επιστροφή από την Frauenkirche προς την όπερα είχα ήδη όλα όσα ήθελα να αποτυπώσω στην κάρτα μνήμης και μπορούσα να επιβραδύνω – μέχρι που γύρισα. Τότε είδα τον τρούλο της Frauenkirche να λάμπει πάνω από τα χρυσά σοκάκια της Δρέσδης. Έτσι, μόνο μια τελευταία φωτογραφία πριν τρέξω πίσω στο σιδηροδρομικό σταθμό…
