Dankzij de “Olympische promotie” van de Duitse spoorwegen kon ik in februari veel Duitse steden bezoeken. Wanneer de Duitse Olympiërs een gouden medaille wonnen, kreeg ik de volgende dag een gratis eersteklas treinreis door Duitsland. Nu is het weer in februari natuurlijk niet altijd het beste, dus keek ik de avond tevoren altijd naar het weerbericht. Toen Duitsland de eerste medaille won, zag de weerkaart er niet zo goed uit. Maar boven Dresden zouden de wolken af en toe moeten breken, dus de beslissing was genomen.
Ik kwam vrij vroeg in Dresden aan, rond lunchtijd, maar het weer viel tegen. Alles was grijs in grauw en de stad daarom niet al te fotogeniek. Maar goed, gewoon de Frauenkirche bezoeken, de tijd laten verstrijken en wachten op het blauwe uur. Toen het eindelijk tijd was voor het blauwe uur, moest ik rennen om alle bezienswaardigheden vast te leggen. Ik kreeg wat rare blikken toegeworpen terwijl ik met mijn statief door de stad rende, maar wat maakt het uit.
De foto’s en de onderwerpen waren het waard. Op de terugweg van de Frauenkirche naar de opera had ik alles wat ik wilde vastleggen al op de geheugenkaart staan en kon ik het rustiger aan doen – totdat ik me omdraaide. Toen zag ik de koepel van de Frauenkirche schitteren boven de gouden steegjes van Dresden. Dus nog een laatste foto voordat ik terug rende naar het station…
