Pełna nazwa tego poznańskiego kościoła to Bazylika Matki Bożej Nieustającej Pomocy, Marii Magdaleny i św. Stanisława. Poznańska Fara, czy prościej “Fara” jest jednym z największych przykładów stylu barokowego w Polsce.
Fara Poznańska
Fara Poznańska została przebudowana w barokowym stylu w drugiej połowie siedemnastego wieku, kiedy to kościół ten został przejęty przez Jezuitów. Mimo, że zakon Jezuitów został zlikwidowany po roku 1773 fasadę tej barokowej budowli nadal wieńczy rzeźba Ignacego Loyoli – założyciela zakonu.
Fara Poznańska znana jest z bogatego zdobnictwa nie tylko fasady, ale także wnętrza kościoła. Jednym z najzamienitszych zabytków tego rzymskokatolickiego kościoła są barokowy ołtarz i organy, z którymi powiązana jest pewna legenda. Mówi ona o tym, że w czasach kiedy trwały prace renowacyjne w kościele, na balkonie gdzie znajdują się organy można było dostrzec kobietę ubraną na czarno. Rzekomo miał to być duch darodawczyni, która sponsorowała stworzenie tego instrumentu. Duch ten podobno i w nowoczesnych czasach pojawia się nagle i nagle znika.
