Toen het gebouw in 1904 werd gebouwd, heette het eenvoudigweg het “Nationaal Theater” in Sofia. Het eerste toneelstuk dat werd opgevoerd, was toevallig Ivan Vazovs “The Outcasts” en later werd het theater naar deze Bulgaarse kunstenaar vernoemd. De neoklassieke stijl van de architectuur is een van mijn favorieten en daar in het hart van Sofia leek het perfect te passen.
Milano Duomo is de 5e grootste kathedraal ter wereld en onder deze lijst van vijf – het is de oudste kathedraal. De dag voor ik deze foto nam, genoten we samen met een vriend van een “Spritz” in een bar op het dak. Van daaruit hadden we uitzicht op de top van de kathedraal. Vanuit een vogelperspectief kun je de vele beeldhouwwerken zien die de Duomo-torens versieren.
Piazza San Marco, internationaal bekend als het San Marcoplein, kreeg zijn eigen bijnaam “La Piazza” – het plein, en ik denk dat het veel zegt over het belang van Venetië. Er is een legende dat Napoleon het “de salon van Europa” noemde. In onze tijd zou ik zeggen de “fotokamer van Europa”.
De drie torens van San Marino zijn van grote afstand zichtbaar als je door dit land rijdt. Elk van deze middeleeuwse bouwwerken heeft zijn eigen “karakter”, naam en geschiedenis. De namen van de torens zijn: Guita, Cesta en Montale.
Ergens heb ik gelezen dat de San Marino muren de Chinese muur nabootsen. Aanvankelijk vond ik het een wat overdreven uitspraak, maar toen ik op zoek ging naar composities voor mijn foto’s leek deze gedachte waar. Het complex van de stadsmuren, drie torens en het centrum van San Marino zelf werd uitgeroepen tot UNESCO-werelderfgoed. De roddel is echter dat het het minst bezochte land ter wereld is.
Het was net een sprookje voor ons, wandelend door de straten van San Marino. Omdat het centrum op een rotsachtige heuvel ligt, van waaruit je alle valleien in de omgeving kunt zien, was het alsof je boven de wolken leefde. Mijn favoriete tijd in San Marino was tijdens de zonsopgang. Het was een perfecte tijd om de beroemde San Marino – Drie torens, elk gelegen op de top van drie afzonderlijke heuvels, vast te leggen.
We passeerden het plein van Carlos Alberto in Porto bijna zonder het te beseffen. We hebben onze koers gewijzigd en lopen langzaam in en rond het Praça de Carlos Alberto. De schittering van de kleuren en de vrolijke sfeer van deze vondst brachten ons in de perfecte stemming om Porto verder te bezichtigen, maar er was meer van dit plein te zien.
Een mooie plek die overdag zo druk is, dat de Londense Millenniumbrug in de vroege ochtenduren eindelijk verlaten is. Je zou het uitzicht minstens één keer moeten zien als de stad slaapt, en de St. Paul’s Cathedral is nog steeds verlicht. Ik heb gehoord dat de Londense Millenniumbrug bij veel inwoners bekend staat als de “Wobbly Bridge”.
Er is niets fascinerender dan een stad te zien ontwaken. Elk gebied dat 20 uur of meer bezig is, heeft die paar momenten van pure rust. In Wenen was de plaats waar ik het meest kon genieten de Karlskirche. Op een gewone dag zou het plein voor de kerk druk zijn, maar in dit geval was het plein leeg en waren er geen geluiden van het drukke stadsterrein.
De Ledrastraat en de Onasagoroustraat zijn de kloppende harten van Nicosia – de hoofdstad van Cyprus. Een typisch gebied vol met bezoekers klaar om wat Meze te genieten, tijdens de vroege uren van de ochtend zorgde voor een zeer rustige en serene sfeer. Als u dit gebied op zijn rustigst wilt zien, samen met zijn droomachtige omgeving, moet u zeker een bezoek brengen rond zonsopgang.
Dit bord werd vlak voor het Portugese Centrum voor Fotografie geplaatst, wat het beeld een heel bijzondere betekenis gaf. Deze winterochtend voor de zonsopgang was een perfect moment om de installatie in het centrum van Porto vast te leggen, die overdag meestal erg druk was.
All photos taken by Nico Trinkhaus unless indicated otherwise.
All rights reserved. Contact us for prints or licensing.
Privacy and Data Protection Policies & Imprint
Protected by PhotoClaim.
