Przyzwyczailiśmy się nazywać ten pałac w Warszawie „Prezydenckim”, jednak jest on siedzibą polskich prezydentów zaledwie od 1994 roku. Ten największy pałac w Warszawie zwany też był: Pałacem Koniecpolskich, Radziwiłłów, Lubomirskich, Namiestnikowski i Rady Ministrów.
Budowa tego gmachu w stylu barokowym rozpoczęła się z polecenia hetmana wielkiego koronnego Stanisława Koniecpolskiego w 1643 roku. Po jego śmierci pałac przechodził z rąk do rąk przedstawicieli polskiej szlachty. Był miejscem zgromadzeń publicznych, uczt, balów, przestawień teatralnych i opery. Tutaj odbywały się posiedzenia delegacji, która przygotowywała traktat o I. rozbiorze Polski. Podczas insurekcji kościuszkowskiej mieścił się tutaj szpital wojskowy, a 24 lutego 1818 roku odbył się tutaj pierwszy publiczny koncert Fryderyka Chopina, który miał wtedy zaledwie 8 lat.
Na początku XIX wieku pałac odkupiony został przez rząd Królestwa Polskiego i został on wtedy przebudowany w stylu klasycystycznym (styl ten dominuje do dziś). O dziwo, pałac ten nie zachował się niezniszczony w znacznym stopniu po drugiej wojnie światowej. Ucierpiał jednak w tym czasie posąg księcia Józefa Poniatowskiego, którego kopia została ustawiona przed gmachem dopiero w 1965 roku. To tutaj odbyły się obrady Okrągłego Stołu, po których Polska na powrót odzyskała demokratyczną niepodległość
Nie da się skrócić historii Pałacu Prezydenckiego – jego znaczenie i funkcje były tak ważne dla Polski, że możemy tylko odesłać do dokładniejszej lektury dziejów tego budynku. To tutaj odbywały się jedne z najważniejszych kulturalnych wydarzeń, ważnych dla narodu. To tutaj też Polska traciła i odzyskiwała niepodległość.
