Jak znaleźliśmy się na Uniwersytecie Maynooth? Cóż, w sierpniu 2023 roku Daria i ja rozpoczęliśmy naszą irlandzką przygodę, po raz pierwszy wkraczając na Szmaragdową Wyspę. Nasza podróż rozpoczęła się w Dublinie, a następnie przeniosła się do kultowych Klifów Moheru. Podczas całej naszej podróży pogoda trzymała nas w napięciu, z nagłymi ulewami i krótkimi chwilami słońca, rzucając mi wyzwanie w uchwyceniu idealnych zdjęć.
Ostatniego dnia, kiedy wracaliśmy do Dublina na nasz lot do Portugalii, naszą uwagę przykuło ciągle zmieniające się irlandzkie niebo. Z mieszanką chmur i okazjonalnych promieni słonecznych, wyglądała jak dzieło sztuki. Przypominając sobie, czego dowiedziałem się o Uniwersytecie Maynooth podczas czytania o Dublinie, poczułem się zmuszony do odwiedzenia tego miejsca. W końcu znajduje się zaledwie około 25 km od stolicy.
Głód idealnie zgrał się w czasie z naszym przyjazdem do Maynooth. Daria znalazła nam świetną lokalną restaurację w miasteczku uniwersyteckim. Następnie, po obfitym obiedzie i zjedzeniu deseru, krótko czekaliśmy na przechodzącą chmurę deszczową, by ruszyć dalej.
Wizyta na Uniwersytecie Maynooth
Gdy przestało padać, szybko udaliśmy się na południowy kampus Uniwersytetu Maynooth. Spokojne sobotnie popołudnie w sierpniu oznaczało, że kampus był cichy, zapewniając wyraźny widok na jego historyczne budynki. Z miejsca, w którym staliśmy na Placu Świętego Józefa, majestatyczna aula uniwersytecka i godna uwagi kaplica Uniwersytetu Papieskiego Świętego Patryka stały obok siebie. Niebo było intensywnie błękitne z rozrzuconymi białymi chmurami, podczas gdy na poziomie gruntu świeża zielona trawa i jaskrawoczerwone róże tworzyły żywą scenę. Oświetlona słońcem ścieżka przed nami wydawała się być otwartym zaproszeniem do zagłębienia się w tę słynną irlandzką instytucję.
Każdy skrawek południowego kampusu mówił o dziedzictwie i tradycji Uniwersytetu Maynooth. Gdy dowiedzieliśmy się więcej, zrozumieliśmy, dlaczego jest on obchodzony nie tylko jako instytucja edukacyjna, ale także jako pomnik irlandzkiego dziedzictwa.
Uwieczniając tę scenę, poczułem wdzięczność za możliwość bycia świadkiem i sfotografowania tak istotnej części edukacyjnego i historycznego krajobrazu Irlandii.
