London Eye to najwyższy diabelski młyn w Europie i trzeci co do wysokości na świecie. Zbudowany na obchody milenijne, jego działanie było planowane tylko na 5 lat. Nie było pewne, czy będzie to kontynuowane, ale po wielkim sukcesie tego pomysłu, zdecydowano się na dalsze funkcjonowanie London Eye.
Wielki sukces? Wydaje mi się, że tak. Dla mnie osobiście diabelski młyn nie jest aż tak atrakcyjny, ale pewnie jestem w mniejszości. Dla Darii była to wręcz najważniejsza rzecz do zrobienia na naszej wycieczce (poza obowiązkowym przejazdem piętrowym autobusem) i najwyraźniej wielu innych myślało podobnie. Mimo, że można kupić bilety z wyprzedzeniem online, to i tak musieliśmy czekać prawie 2 godziny, aż w końcu mogliśmy wejść do naszej kapsuły.
Oczywiście dałam się łatwo przekonać, bo widok z wysokości 135 metrów daje możliwość zrobienia pięknych zdjęć. Ponieważ droga wokół zajmuje w sumie pół godziny, masz wystarczająco dużo czasu, aby zrobić kilka zdjęć. To, czego się jednak nie spodziewałem, to stan kapsuły. Szkło było bardzo brudne i porysowane. Za cenę, którą płacisz za wycieczkę, miałem nadzieję, że utrzymają London Eye w lepszym stanie.
Jednak widok był niesamowity. Oczami wyobraźni można było złapać każdy ważny widok w Londynie. Pogoda była idealna, więc widok w ogóle nie przeszkadzał. W kapsule umieszczone były mini komputery, które informowały Cię na co dokładnie patrzysz. Pomijając ludzi biegających i zachowujących się jak kotowate, warto było czekać na to 2 godziny.
Tak czy inaczej następnym razem odwiedziłbym London Eye wieczorem lub w nocy. Widok na podświetloną panoramę Londynu musi być niesamowity.
